«Lembranzas Sen Dono»
- RUBENS PINTOS MARTÍNEZ
- 17 oct 2017
- 1 Min. de lectura

Chora, Galiza, chora,
que a túa beleza
foise «embora» .
Onde ficaron o arume dos pinos,
a costa verdecente, os verdes castros
ao son da túa poalleira danza?
Cando as fontes de clara auga morma
deixaron de encheren os nosos enxebres cuncos
e para os nosos ríos xa non abonda a terra da choiva eterna?
Como deixamos arrebatarmos
as nosas histórias de perenne húmida bágoa,
gándaras, fragas, soutos, salcedas, e mesmo de nos?
Que é o que nos agocha a lembranza
do que fomos coma pobo e galegos orgullosos
da pertenza a este curruncho do edén na terra?
Quen agora vai-se sentar na bancada dos acusados
e fara-se responsábel de tanta incompetencia
por termos tanto tempo cegados polos nosos própios pecados?
Por que a ti, Galiza que chora;
por que a túa beleza
foi-se «embora»?
«A Galiza Que Chora»
rpm'17
Fornelos de Montes, outubro 2017.
Comentarios