«CARTAS DESDE GALIZA»

Amado Pai Meu.

      Fai uns días, a túa nena, é dicir, a miña irmá, chamaba-me dalgún xeito a atención por non ter-te escrito polo día do teu aniversario. A miña contestación foi inconsistente, dado que me baseei na miña peregrina idea da eternidade, xa sabes, aquilo de que se ti es eterno, xa non contas. Teño-o exposto en máis dunha ocasión e ti es testemuña silandeira do mesmo. Pero, velaí que ese recordatorio fixo-me reaccionar e, de non ter ren que escribir-te, dáse-me agora polo contrario.

      Non me esquecín de ti nin do día do teu aniversario como alguén podería colixir polo arriba exposto, ben o contrario, lembro-me de ti tódolos días, nego-me a ter que face-lo por cada data do calendario que me leva ao teu relembro, iso sería coma relembrar-te un par de veces ou tres ó ano.

     Está ben que se sinalicen no calendario uns días para as lembranzas, esas que a min gustan-me relembrar como as Lembranzas Sen Dono, pero son dos que penso que o relembro debe-se levar consigo en todo momento, porque este, Amado Pai Meu, é o que se leva no corazón e non na convención. Non ten ren de malo acudir aos cemiterios o Día de Defuntos, escoitar unha misa de cabodano ou depositar unhas flores o día dunha celebración calquera, mais, entendo eu, relembrar a quen tanto che deu durante toda a súa vida e dese relembro sacar o mellor de ti, é o mellor tributo co que un pode agasallar a quen xa non está.

      Somos animais de costume e, por forza dela, acométemo-los recordos dun xeito determinado, aínda que cada quen alegará que o fai a súa maneira. Pode ser, pero nas convencións fica-mos retratados. A pouco que un observe, decatara-se que, na maioría das lápidas que selan os nichos onde din descansan os defuntos, as fotos que alí presentan-se son das últimas que en vida tomaron-se de quen xa se foi, que son, na maior parte dos casos — grazas a Deus, diría un crente — de xente de avanzada idade. Non o entendo!, non sería mais amábel relembrar alguén na súa plenitude?

      Eu tiña no meu «teléfono intelixente» — (smartphone), non sei ao que ben o de intelixente — unha morea de fotos — desas que, hoxe en día, envían-se por WhatsApp ou outras formas de comunicación modernas — túas nas que non te recoñecía. Ou pode que non quixera. En todas elas amosabas-te na túa decadencia, coma nesas nas que te retrataban nunha cama de hospital. Eliminei-as todas, non podía permitir que se chantaran na miña mente distorcendo o relembro que teño de ti. Prefiro relembrar-te coma nesa foto antiga, pero xa en color, pendurada da parede do corredor da casa, na que víase-che, senón no cume, si no teu esplendor. Alomenos  a min parecía-mo. Ou, se non abonda co físico, apelo o mental, e quero seguir relembrando-te como un pai fachendoso do seu fillo meirande que, correndo até pegar cos talóns dos pés nas nádegas pola banda dun campo de xogo para non ficar teso polo frío, berraba con enxebre acento galego para que todo o mundo o escoita-se e o soubera “C‘est mon fils!, c’est mon fils!”, para que ficara claro a quen correspondía o mérito do gol, namentres eu batía as palmas até a dor polo tanto acadado e ve-lo meu pai tan ledo. Esa mesma lembranza compartina fai xa algún tempo co teu Fillo Meirande, o heroe daquel campo de xogo. É do único xeito que quero relembrar, e é o que fago tódolos días, pois, da miña nenez coma de ti só rescato fastas acordanzas, como aquelas nos que os venres polo serán agardaba a que chegaras do teu exilio laboral semanal para, coa emoción disparada, ve-lo agasallo en forma de xoguete co que me obsequiabas. Na maior parte das veces, a teu austero modo de vida traía-me un insignificante soldadiño de chumbo ou un automobiliño de plástico que, ninguén e quen de imaxinar, tanto significaba para min.  

      Non sei se a miña irmá fixo ben en recordar-me o día do teu aniversario. Pode que houbéramo-nos aforrado esta misiva, pero se serve para quen isto lea coma recordatorio de quen es e o que fuches, benvido sexa o relembro.

      Non te felicitarei polo teu aniversario, ti, máis que ninguén sabe-lo por que.

rpm´24

Fornelos de Montes, novembro 2024.