«CARTAS DESDE GALIZA»

Amada Nai Miña:

Ren importa se o día do teu aniversario caducou, pois a ti tanto che ten, porque aló na eternidade, coma xa teño deixado dito, non contades; iso queda para nós, os mortais, ficando a espera da nosa quenda.

Sei que non é gran cousa coma xustificación para non terte escrito no seu momento, nese e noutros e moitos máis; que poida que me reproches a miña preguiza por non dedicar-che máis tempo en falar contigo e de escribirte máis a miúdo. Mais non é tal, senón, coma ben sabes, son máis de vida que de morte, polo que algúns deses intres que convencionalmente deberían estaren destinados para tales tarefas están, no meu caso, totalmente descartados, unilateralmente rexeitados. Unha convicción máis coma calquera outra. Eu, e disto tamén es coñecedora, falo mo

ito máis contigo do que aparenta. Falo contigo tódolos días. Contigo e con Papá. Moitas, a maior parte delas, fago-o en silencio, pois as verbas nunca poderán substituí-lo pensamento, e menos os sentimentos. Emporiso, e arrisco-me coñecendo-te, tampouco son dos que van visita-los defuntos a eses lúgubres lugares onde mora a tristura: eu tódolos días convido-vos ao meu fogar, que non é máis que o meu corazón.

Preguntaraste por que entón escribo-che. Porque é-lo teu aniversario, contesto-te eu, a ti, que xa aniversario algún compres. A resposta en realidade é outra. Acordei-me de ti, como fago-o, como xa quedou dito, tódolos días, é para seres totalmente sincero non tomei plena conciencia da data de onte (23 de agosto, día do teu aniversario terreal) até que, lendo a prensa e tomando un café (costume que, dende fai xa uns anos, veño observando sempre que as circunstancias mo permitan), informei-me de que era o centenario da fundación do Real Club Celta. O de Vigo, claro, o de a afouteza. Unha coincidencia máis coma outra calquera. O mundo, ben sabe-lo ti, está cheo delas.

Entón, empecei a botar contas. Segundo as contas que aquí botamos, ti cumprirías noventa anos, o que ven a significar que ti naciches dez anos despois da fusión do Sporting Club de Vigo e do Real Fortuna. Dirás-me que ben pouco che importa tales efemérides, pero eu, entón, preguntei-me que significarían no teu «mundo» ese cento de anos menos dez. Supuxen que ren. Consolei-me pensando que algún día pescudarémo-lo todos. Quen a estas poucas liñas queira-se asomar, que non se asuste, pois non pensar no que é inevitábel, si que é para asustarse.

Xa ves, coas poucas veces que me digno en escribir-che, dáse-me por falar-che de fútbol. O único que pretendín é seres sincero, unha calidade, creo eu, moi demandada e ben pouco empregada. Con todo, sirva-me o exposto de pretexto, aínda nestas circunstancias, para poderte felicitaren polo teu noventa aniversario como só aquí acostumámo-lo facer, namentres non aprendamos que só se trata dun simple número, aos que tanto aferrámonos.

Direi-cho como diría-o o teu «Migho»:

- Parabéns, «Migha»!

Parabéns, «Olghita»! Parabéns Mamá. O teu fillo que non te esquece por máis centenario ou noventa anos que pasen.

rpm `23

Fornelos de Montes, agosto 2023